99% O Toluidyna Odczynnik ogólnego przeznaczenia do zwalczania szkodników

Odczynnik ogólnego zastosowania O-toluidyna do zwalczania szkodników

O-toluidyna jest stosowana jako półprodukt w syntezie wielkoobjętościowych metolachloru i acetochloru, herbicydów, do produkcji ponad 90 barwników i pigmentów (np. barwniki) oraz jako półprodukt do kauczuku syntetycznego i chemikaliów wulkanizujących kauczuk, farmaceutyków, pestycydów i innych chemikaliów.O-Toluidyna jest również stosowana w laboratorium klinicznym jako składnik odczynnika do analizy glukozy oraz do barwienia tkanek.

Narażenie zawodowe

Narażenie zawodowe na o-toluidynę może nastąpić poprzez wdychanie lub kontakt ze skórą podczas jej produkcji lub podczas produkcji pigmentów, barwników i chemikaliów gumowych wytwarzanych z tej substancji chemicznej.Personel medyczny i laboratorium mogą być narażone podczas stosowania o-toluidyny do barwienia tkanek (IARC, 2010).

Na podstawie US National Occupational Exposure Survey (1981-83) oszacowano, że 30 000 (w tym około 15 500 kobiet) pracowników było potencjalnie narażonych na o-toluidynę (NIOSH, 1990).Nie podano jednak żadnych szacunków dotyczących liczby narażonych pracowników w Unii Europejskiej.

W zakładach chemicznych w byłym Związku Radzieckim, gdzie o-toluidyna była produkowana poprzez redukcję o-nitrotoluenu, pracownicy byli narażeni na stężenia o-toluidyny w powietrzu, które na ogół przekraczały maksymalne dopuszczalne stężenie 2–7-krotnie.W sumie w 215 próbkach powietrza największe narażenie wystąpiło podczas procesów destylacji i ekstrakcji (25–28,6 mg/m3).Udokumentowano również ekspozycje skórne (Khlebnikova i in., 1970).Pomiary przeprowadzone w latach czterdziestych XX wieku w amerykańskiej fabryce barwników wykazały, że stężenie orto-toluidyny wynosiło < 0,5 ppm [2 mg/m3] w powietrzu w pomieszczeniu roboczym i w strefie oddychania pracowników oraz < 0,3–1,7 mg/l w moczu pracowników zaangażowanych w produkcję tio-indygo (Ott & Langner, 1983).Narażenie na orto-toluidynę odnotowano również w roślinach zaangażowanych w produkcję barwników we Włoszech (Rubino i in., 1982), Niemczech (Stasik, 1988) i USA (New Jersey) (Delzell i in., 1989) , ale nie przedstawiono danych dotyczących poziomów narażenia.

Personel medyczny i laboratoryjny jest również potencjalnie narażony na o-toluidynę, chociaż stężenia w powietrzu są podobno niskie (EPA, 1984; Kauppinen i in., 2003).

Stężenia o-toluidyny w powietrzu w pomieszczeniach w zakładach produkujących przeciwutleniacze kauczukowe lub wulkanizujących artykuły gumowe sięgały do ​​kilkuset µg/m3, a stężenia o-toluidyny w próbkach moczu po zmianie wynosiły około 100 µg/L (Ward i in., 1991; Teass i in., 1993; Ward i in., 1996; Korinth i in., 2006).

Narażenie pozazawodowe

Znaczne pozazawodowe narażenie na o-toluidynę może wynikać ze stosowania niektórych farb do włosów, dymu tytoniowego lub miejscowo znieczulającej prylokainy.W badaniu przeprowadzonym w Turcji (Akyüz & Ata, 2008) o-toluidynę wykryto w 34 z 54 testowanych farb do włosów na poziomie do 1547 µg/g.Prylokaina, szeroko stosowany środek znieczulający, jest metabolizowana do o-toluidyny.U 25 pacjentów poddanych znieczuleniu miejscowemu średnia ilość adduktów o-toluidyny z hemoglobiną (Hb) wzrosła 6–360-krotnie, z 0,54 ± 0,95 ng/g Hb przed leczeniem do 22 ± 13,2 ng/g Hb po 24 godzinach po operacji (Gaber i in., 2007).o-toluidyna została zmierzona w głównym strumieniu dymu papierosowego na poziomie 9–144 ng na papierosa (Stabbert i in., 2003), a stężenia w moczu palaczy są wyższe niż u osób niepalących (Riffelmann i in., 1995; Riedel i in. ., 2006).o-toluidynę wykryto również w wodach powierzchniowych i ściekach przemysłowych (Shackelford & Keith, 1976; Neurath i in., 1977; EPA, 1984; NTP, 2004), w warzywach takich jak jarmuż, seler i marchew, w lotnym aromacie czarnej herbaty (Vitzthum i in., 1975; Neurath i in., 1977) oraz w mleku matki (DeBruin i in., 1999), ale poziomy są na ogół bardzo niskie.