CAS 95–53–4 O Odczynnik toluidynowy Aromatyczny zapach o czystości 99%

Odczynnik biochemiczny O-toluidyna o czystości powyżej 99%

chemiaAbstr.Serw.Rej.Nr: 95–53–4 CAS

Nazwa: 2-metylobenzenoamina Synonimy: 1-amino-2-metylobenzen;2-metylofenyloamina;2-amino-1-metylobenzen;2-metylo-1-aminobenzen;2-aminotoluen;orto-aminotoluen;2-metyloanilina;orto-metyloanilina;orto-metylobenzenoamina;2- toliloamina;orto-toliloamina

O-toluidyna jest najszerzej badaną z aromatycznych amin omówionych w tym tomie.Analizie poddano próbki ścieków, powietrza i moczu.Zastosowanie LC/MS i LC z detekcją elektrochemiczną zapewnia granice wykrywalności do poziomu nanomoli.orto-toluidyna jest jedną z amin wykrywanych jako produkt redukcji barwników azowych stosowanych jako barwniki do zabawek.W tabeli 1.1 przedstawiono wybrane metody wykrywania i oznaczania ilościowego orto-toluidyny w różnych matrycach.

Narażenie zawodowe

Narażenie zawodowe na o-toluidynę może nastąpić poprzez wdychanie lub kontakt ze skórą podczas jej produkcji lub podczas produkcji pigmentów, barwników i chemikaliów gumowych wytwarzanych z tej substancji chemicznej.Personel medyczny i laboratorium mogą być narażone podczas stosowania o-toluidyny do barwienia tkanek (IARC, 2010).

Na podstawie US National Occupational Exposure Survey (1981-83) oszacowano, że 30 000 (w tym około 15 500 kobiet) pracowników było potencjalnie narażonych na o-toluidynę (NIOSH, 1990).Nie podano jednak żadnych szacunków dotyczących liczby narażonych pracowników w Unii Europejskiej.

W zakładach chemicznych w byłym Związku Radzieckim, gdzie o-toluidyna była produkowana poprzez redukcję o-nitrotoluenu, pracownicy byli narażeni na stężenia o-toluidyny w powietrzu, które na ogół przekraczały maksymalne dopuszczalne stężenie 2–7-krotnie.W sumie w 215 próbkach powietrza największe narażenie wystąpiło podczas procesów destylacji i ekstrakcji (25–28,6 mg/m3).Udokumentowano również ekspozycje skórne (Khlebnikova i in., 1970).Pomiary przeprowadzone w latach czterdziestych XX wieku w amerykańskiej fabryce barwników wykazały, że stężenie o-toluidyny wynosiło < 0,5 ppm [2 mg/m3] w powietrzu w pomieszczeniu roboczym i w strefie oddychania pracowników oraz < 0,3–1,7 mg/l w moczu pracowników zaangażowanych w produkcję tio-indygo (Ott & Langner, 1983).Narażenie na o-toluidynę odnotowano również w roślinach zaangażowanych w produkcję barwników we Włoszech (Rubino i in., 1982), Niemczech (Stasik, 1988) i USA (New Jersey) (Delzell i in., 1989) , ale nie przedstawiono danych dotyczących poziomów narażenia.

Personel medyczny i laboratoryjny jest również potencjalnie narażony na o-toluidynę, chociaż stężenia w powietrzu są podobno niskie (EPA, 1984; Kauppinen i in., 2003).

Stężenia o-toluidyny w powietrzu w pomieszczeniach w zakładach produkujących przeciwutleniacze kauczukowe lub wulkanizujących artykuły gumowe sięgały do ​​kilkuset µg/m3, a stężenia o-toluidyny w próbkach moczu po zmianie wynosiły około 100 µg/L (Ward i in., 1991; Teass i in., 1993; Ward i in., 1996; Korinth i in., 2006).